Opgelucht schrijf ik het laatste woord in mijn schrift, eindelijk klaar met dat stomme huiswerk. Het is gewoon kinderarbeid, we krijgen veel te veel huiswerk. Op dat moment liep mijn moeder de kamer binnen. Kom je zo, we gaan naar opa en oma. Maar mam, ik ken ze niet eens! Dan kan je ze mooi leren kennen. Antwoord mijn moeder. En ik heb mijn huiswerk nog niet af. lieg ik. Dan neem je het maar mee naar oma en opa. Zegt mijn moeder geïrriteerd. Zuchtend sla ik mijn boek dicht en loop ik achter mijn moeder aan. Mokkend loop ik de trap af, waarom moet ook niet die stomme opa en oma,ik ken ze niet eens, ik weet zelfs niet hoe ze heten! Mijn zusje huppelt vrolijk naar mijn moeder en pakt haar arm. Mammie, zijn die opa en oma lief en hoe zien ze eruit? Vraagt ze met een lief stemmetje terwijl ze overdreven met haar ogen knippert. Schijnheilig kind. mompel ik. Mama moest eens weten hoe ze zich gedraagt als zij er niet bij is. Dan is ze echt een duivel.
Ik stap in de auto en pak een boek uit het vak naast me. De oranje koe, zo heet het. ik sla het open en begin te lezen. Mijn zusje doet weer eens irritant en begint me de hele tijd in mijn zij te prikken. Ik negeer haar, dat werkt het best ben ik achter gekomen.
Nienke, leg je boek weg, we zijn er! Tettert Olivia (mijn zusje) in mijn oor. Verward kijk ik naar buiten. We staan midden in het bos, op een of ander parkeerplaatsje. Ik leg mijn boek weg en stap uit. Ik denk niet dat die zogenaamde 'opa &oma' hier wonen dus waarschijnlijk wil mama een boswandeling maken. Olivia stapt ook uit en ze begint meteen door een hoop bladeren te rollen. Daar werd mijn moeder boos om. We lopen al een tijdje door het bos als Olivia 'tengo hambre' tengo hambre! begint te schreeuwen. Ze krijgt Spaanse les op school en nu zegt ze bijna alles in het Spaans. Tengo hambre betekent dus; Ik heb honger. Mijn moeder haalt een koekje uit haar tas en geeft het aan haar. Nienke, wil jij er ook een? Vraagt ze. Nee dankje. Antwoord ik.
Zo we zijn er. Zegt mijn moeder blij. Hier wonen de ouders van papa. Ik mis papa, Olivia probeert aandacht te krijgen door te gaan nephuilen. Ik mis papa ook. Hij is 3 jaar geleden over leden. Mijn moeder wijst naar een enorme boomhut midden in het bos. Wonen ze daar!? Mijn mond valt open van verbazing. De boomhut is gemaakt van bruin eikenhout. Ik loop achter mijn zusje aan de grote wenteltrap op naar boven. Ik kijk naar de deur, geen bel te bekennen. Oh toch wel. Ik druk op de neus van een clown die aan de muur hangt. De clown begint te zingen en ik schrik me rot. Een klein dik mevrouwtje met een roze sportpakje en een klein meneertje met een rond brilletje in lederhose met bretels doen open en zingen vrolijk mee met de clown. Kom binnen, kom binnen, zegt de oma. Wij zijn Robert en Johanna, maar noem ons maar Pietje en oma Lotje. We lopen naar binnen en ik kijk rond. Wat een gezellig huisje vol kleuren. Een lichtgroene bank en een lila tafel. Klein maar fijn! Zegt Pietje. Misschien is het toch niet zo erg om naar opa Pietje en oma Lotje te gaan!
Einde
Geschreven door Carlijn
De auteur aan het werk
De inspirerende foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten